Aitarekin bidaian

Atzo Basauriko antzokira joan nintzen. Antzezlanaren izenburua Aitarekin bidaian zen. Benetan antzezlan hunkigarria. Aurrekoarekin alderatu, gustatu egin zait. Alde batetik, zerbait gehiago ulertu dudalako, beste aldetik, istorioa bestea baino interesgarria zelako. Hala eta guztiz ere, zenbait gauzarekin ez ziren nire gustukoak, esate baterako, agertokiaren diseinua. Minimalista zen, oso. Egia esan, hasieran gustatu egin zitzaidan, baina gero, behin antzezlan hasita, ikusi nuen minimalista gehiegi zela, hau da, aktoreak keinuka erakutsi nahi zuen zer egiten ari zen, hala nola, eskuak garbitzen ari zela edo janaria prestatzen edo sukaldeko armairuak bilatzen... Une horretan antzezlanak bere indarra galtzen zuela uste dut. Gaia gogorra zen eta arreta guztia lapurtzen zidan. Haatik, aipatutako eszenetan interes-gunea desbideratzen zen. Horren ondorioz, egoerak, nire ustez, indarra galtzen zuen.