Kale egin nuen

Bi urtez ikasten daramat eta azkenean ez dut lortu ahozkoa gainditzea. Urduritasunak irabazi du, huts egin dut, galdu egin dut. Egia esanda, pilo bat ikasi dut baina...

Hala eta guztiz ere, nire asmoarekin jarraituko dut, atsedenik hartu gabe!!

Blogak bitakorak baino gehiago

Dirudienez, orain dela hamaika urte lehenengo webloga Tim Bernest Lee-k sortu zuen Suitzan. Beti gertatzen zenez, ez zen inor konturatu. Hala ere, azken urte honetan weblog edo bitakora modako hitz bilakatu da. Baina hau ez da bakarrik. Informazioa emateko era ere aldatu dute webblog-ek. Beharbada, kazetaritza tradizional bera kolokan jarri du. Edo agian ez da izango hainbesterako, batik daki!.

Baina, zer da weblog bat?

· Normalean bitakora bat egiteko, kapitainak itsasontziko gertakari eta gorabehera guztiak idazten zituen. Horretaz gain, kronologikoki idazten zuen. Mundu digitalera helduta, nahi duena kontatzeko internautak erabiltzen duen webgune bat da. Gainera, web orri bat argitaratzea oso erraza eta merkea da.

· Nire aburuz, egunkari bat elektronikoa da, eta edozertaz idazten den edozein artikulu kronologikoki ipintzen da. Horretaz aparte, ezaugarri pilo bat daukate blog-ek.

· Weblog Teketen-en agertutakoaren arabera (Gorka Julio Gaztezulo eta kontaizu aldizkaria kolaboratzailea da), web orrialde sinple bat da, hau da, berriak kronologikoki sarturik dituen webgune dinamikoa da. Normalean, egutegi baten moduan erabiltzen da, edo bestela, interesgarriak iruditzen zaizkigun berriak sartu edo sortzeko.

Laburbilduz, aurtarria.com-en arabera, pertsona batek (edo talde batek) kudeatzen duen albistegi baten antzekoa da bloga. Dietario pertsonala. Interneteko orri multzoa, berrienetik zaharrenera ordenatua, erantzunak jasotzen dituena, eta egileak nahi/ahal duenean eguneratzen duena.

Gorka Julioren iritziz, bere berezitasunak honakook izan daitezke:

· Blogean mezu bat argitaratzea oso erraza da, idazten badakizu blog bat editatzen jakingo duzu.

· Mezuak orden kronologikoan azaltzen dira, hau da, azkenak lehenak dira.

· Mezu guztiak ezin direnez, lehenengo orrian azaldu artxibategi batean gordetzen dira pasatako mezuak

· Mezuetan bisitariek iruzkinak uzteko aukera dute, blogarien eta bisitarien arteko elkarrekintza handituz

· Blogeko mezuak jario bitartez jasotzeko aukera dago.

Ikusten dugunez, weblog bat bitakora hutsa baino ez da. Berrikuntzatako bat honakoa da: gure mezua ehunka milioi lagunen eskura bidali dezakegu dohanik eta aise (klik batekin). Horrekin batera, RSS-a (Really Simple Syndication) doa, hau da, guneen edukiak banatzeko formatu berria da. RSS iturriak Irakurtzen eta aurkezten ditzuten programek agregadorea dute izena. Agregadorei esker (feeds-en irakurleei esker) edozein gunetatik laburpenak bilatu ditzakegu. Programa hauetako batzuk honakoak dira: Bloglines, feedster, Feedness, YourFeeds, eta abar.

Aurrerago esan dudanez, blog-ek gai guztiak jorratzen dituzte, egileen zaletasunaren arabera: badira bitakorak berriak ematen dituztenak, filosofikoak, politikoak, teknologikoak, literarioak, informatikoak direnak, besteak beste.

Blog-en aplikazioari dagokionez eta Kontaizu.net-ean Gorka Juliok esaten duenarekin jarraituz, honako sailkapena egin dezakegu:

· Blogak irakaskuntzan: Esate baterako, gazteen irakaskuntzan beren lanak entregatzeko edo motibatzeko tresna bezala erabili daitezke. Besteak beste, Axular ikastolaren webgunea: www.axular.net. Haiek bere bloga sortzeko posibilitatea ikasleei eskaintzen dieten atal bat daukate. Gero, Ordiziako Jakintzak, bere helbidearekin: http://euskaljakintza.blogsome.com/, beren ikasleei motibatzeko bloga erabiltzen du.

· Blogak komunikazio tresna bezala: sustatu, irratia.com, zabaldu.com, eta abar.

· Blogak egunkari pertsonal modura: pilo bat daukagu, horietako bat, Julen Gabiriarena (http://www.eibar.org/blogak/gabiria). Tamalez, gutxi gorabehera martxoan bere bloga amaitu egin zen, zeren eta beste proiektu batzuk jardun nahi zituen.

· Blogak enpresetan: “Baster Alde” jatetxea eta bere helbidea da: http://www.goiena.net/blogak/baster-alde (blog honekin bere zerbitzuak, informazioak, menuak eta abar ikus daitezke).

· Eta abar…

Ikusten dugunez, Euskal Herrian ere hasi dira blogak sortzen. Hona hemen garrantzitsuenetariko batzuk:

www.goiena.net/blogak www.eibar.org/blogak www.erabili.com

Amaitzeko, 2005eko abenduan gutxi gorabehera, eitb24.com-a hasi da RSS kanalekin. Maiatzan Berria.info eta ekainean Gara rss kanalekin hasi da.

Eta podcast-ari buruz… gauza bera gertatzen da, baina hau beste istorio bat da, agian hurrengoa.

Boluntarioak

Lehenengo eta behin boluntarioen alde nagoela esango dut. Esanak esan, hamaika kasutan nik badakit lanpostuak kentzen dituztela baina geroxeago azalduko dut.

Euskal Herrian boluntario-programen tradizio handia dago. Hain zuzen, Bizkaian gai honen ardura hartu duen elkarte berezi bat dago: BOLUNTA. Gutxi gorabehera, boluntariadoaren esparruan baliabideen zentro gisara dabil. Pribatua da eta bere diru-iturri nagusia bbk-tik datorkio Bolunta-ri.

Baina zentzuk dira baldintzak boluntarioa izateko? Honakook dira: Lehenengoa, 18 urtetik gora edukitzea edo 16 urte badituzu, beharrezkoa da gurasoen baimena; denbora librea eta, noski, laguntzeko gogoa izatea; elkartearen araudiak errespetatzea, hau da, konfidentzialtasuna eta agindutakoa betetzea.

Horrez gain, boluntarioei kudeatzeko arazoak honakook dira: lehendabizi, itxaropenak. Nire iritziz, itxaropenak garatu behar dira. Denak, hasieran, errespetagarriak dira. Oro har, lanaren bilaketarekin lotuak daude. Baina, denboraren poderioz, beste bide batzuk hartu behar dituzte itxaropenek. Jakina, boluntarioekin lan egiten duten elkarteek aipatutako garapena lagundu behar dute.

Lanpostuak kentzea da beste arazo bat. Argi daukat haiek ez direla errudunak, elkarteak baizik. Nire eskarmentuaren arabera, murgildutako ekonomia delakoarekin zerikusirik eduki behar du. Hau da, boluntarioak kontratuarekin langileak baino merkeagoak dira eta ondorioz, elkarte batzuek langileak bezala boluntarioei erabiltzen diete. Niri aburuz, elkarteen arazoa da, hots, diseinua oker dago.

Behin hau esanda, elkarte bakoitzean boluntarioak kudeatzeko arduraduna sortzea beharrezkoa dela esango nuke. Nire ustez, elkarte bakoitzaren barruan aipatutako arduraduna beharrezkoa da, zeren eta boluntarioak giza aberastasuna baitira, hau da, oso baliabide garrantzitsuak dira eta zaintzeko modukoak dira. Beren funtzio nagusiak honakook dira: jendea hartzea, harrera, segimendua, ebaluaketa, besteak beste.

Amaitzeko, zeintzuk dira baldintza nagusiak indarrean dagoen legearen arabera? Gutxi gorabehera honakook dira: boluntarioek bere lanagatik ezin dute dirurik jaso. Eta gainera, boluntarioak ez dauka dirua galtzerik, hau da, elkarteak berak bidaiak edo bere ekintzak ordaindu behar ditu. Jakina, segurua izan behar du boluntarioak, eta oso gomendagarria da prestakuntza ematea.

Zahartzaroa

Aurreraturako gizartean gero eta erretiratu gehiago dago, batez ere, bizitza itxaropenagatik.

Zahartzarora heltzean, arazo batzuk sortzen zaizkigu. Normalean, txikitatik ikasten dugu nola egin behar dugun edo zein aukerak egin behar ditugun gure lana hobetzeko. Beste hitz batzuetan, lan egiten dugunean, astero antolatutako 40 ordu dauzkagu eta erretiratu bihurtzen garenean, antolaturik gabeko 168 ordurekin topatzen gara. Horregatik, aisialdia erabiltzen ikasi behar dugula esaten duen ideiarekin nator bat.

Ikusten dugunez, zahartzarora ailegatzean, bizimodua aldatzen da. Beraz, txikitatik gure zaletasunak garatu eta ikasi behar ditugu. Hay egin ezean, arazo larriak sortu ahal zaizkigu, batik bat, aurrez hartutako erretiratzeekin.

Zahartzaroari buruzko beste gauza bat esatea gustatuko litzaidake, letren arloan edo ikertzaileen artean, adin horrekin oraindik gauza pilo bat irakatsi dezakete aditu horiek, kasurako, unibertsitateko irakasleek eduki pilo bat irakatsi dezakete (artikuluak idazten, hitzaldiak ematen, eta abar).

Behin zahartzarora helduta, bizitzeko posibilitate mordo bat daukagu, hau da, bikotekidearekin bizi, alarguna izan... Badaude egitasmo edo programa batzuk egoera hauei erantzuten dietenak. Esate baterako:

• Laguntza programak: telefono gorria, edo gizarte langileak noizbehinka joaten dira zaharraren etxera jarraipen bat egitera...
• Elkarrekin bizitzeko programak: Adibidez, ikasle batekin. Abantailak asko dira. Ikaslearentzat, merkeago da eta zahartzarora heldutako pertsonarentzat, behintzat, badago norbait laguntzen duena.
• Egoitzak: Nire ustez, antolatuta egon behar dute egoera desberdinei arantzuteko, zahartzaroan fase diferenteak baitaude.
• Seme-alabekin bizitzea: Espainiako gobernua zahar batekin bizi den senideari diru laguntza ematekotan dabil.

Amaitzeko, tokirik egokiena zahartzaroan bizitzeko, nire ustez, etaparen arabera doa, batez ere, gaixotasuna agertzen bada. Nire aburuz, kasu honetan (larriak diren gaixotasunetan) espezializatuta dauden tokietan bizi behar dira. Beste egoera batzuetan erabili genezake lehenago aipatutako edozein programa.

Bideojoko, joko ote da?

Aste honetan egunkarietan bideojokoei buruzko berri batzuk irakurri ditut. Hasteko, Amnisty International-etik datorkigu bat. Aipatutako berriak dio Espainiako gobernuak ez daukala bideojokoen erregulazioan inplikaziorik. Bigarrena, aDeSe-ko idazkari nagusia den Carlos Iglesiasen bidezko erantzuna honakoa da: Bideojokoa zinema bezalakoa da, hau da, ikus-entzunezko osagai bat da, eta bideojokoetan ezartzen den edozein legegintzak zinemarena erabili behar du. Gero eta jokoen film gehiago egiten dira eta alderantziz. Zinemarena arriskutsutzat ez da hartzen eta bideojokoak orduan, zergatik bai?
Honetaz aparte, esate baterako, Eguberritan, Olentzerorentzat oso zaila da umeen adinaren araberako bideojokoak hautatzea. Horregatik, erosketa egokia egiten laguntzeko, bideojokoen fabrikanteek PEGI (Pan European Games Information) izeneko europar sailkapena sortu dute. Hau da, gutxi gorabehera, filmen sailkapena bezalakoa da, baina askoz ere zorrotzagoa da. Adibidez, ikono-kodeen bidez erabiltzen den PEGI sailkapenak agerian uzten du zein den edukia edo, kasurako, bideojokoaren edukian zigarroak agertuko balira drogen ikonoa ikusi genezake.
PEGI ikono-kodeei buruzko beste exenplu batzuk idazlan honekin batera doazkizu:

Behin hau esanda, norbaitek esaten du bideojokoak ezin direla jostailuen zakuan sartu. Arazoa datorkigu “joko” definizioarekin ados ez baikaude. Hala ere, beste norbaitzuentzat bideojokoek askotan balio pedagogiko handia daukate, hots, kontzeptu abstraktu, geometriko edo matematikoak asimilatzen laguntzen dutelako. Jakin-min intelektual, musikal edo estetikoa garatzeko balio dute. Esate baterako, ikerketa batzuen arabera, batik bat, 2005eko azaroaren 5etik abenduaren 8ra aDeSe-k egindako txostena, bideojokoek soziabilitatea eta hautatzeko trebetasuna garatzen dituzte. Gainerakoan, aipatutako txostenak esaten du filmetan askoz ere errazagoa dela indarkeria ikustea.
Amaitzeko, argi daukat bideojokoen erabileraren ardura beti gurasoei dagokiela. Gutxienez, bideojoko bat erostekotan gurasook jakin behar dugu zein den bere edukia, zer adin-tarterako gomendagarria den eta abar. Hor dago koska! Denok horrela egingo ahal dugu!